Τα τρια ουσιώδη σημεία του σχεδίου νόμου για το "άνοιγμα" της δικηγορίας είναι τα εξής:
(α) Η κατάργηση του εδαφικού περιορισμού άσκησης των καθηκόντων μας (άρθρο 44, 54 και 56 Κώδικα περί δικηγόρων)
(β) Η κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών (άρθρα 92, 95 και 176, 178) Κώδικα περί δικηγόρων) και
(γ) Η μετατροπή των γραμματίων προείσπραξης από μέσο κατοχύρωσης της αμοιβής μας σε χαράτσι και μέσο εξόντωσης των αυτοαπασχολουμένων και των "φασοντατζήδων¨" (άρθρα 96, 96 Α, 160, 161,175,176 και 178).
Εν ολίγοις ενώ τροποποιούνται μόλις 12 άρθρα του Κώδικα περί δικηγόρων και καταργούνται 5 παράγραφοι (από 2 έως 7) του άρθρου 7 του ν. 2753/1999, επί της ουσίας αλλάζει ολόκληρη η δομή του επαγγέλματος μας για τους εξής λόγους:
(α) Διότι ο εδαφικός περιορισμός της άσκησης των καθηκόντων μας αποτελούσε τη ratio της οργάνωσης μας σε δικηγορικούς συλλόγους, οι οποίοι ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου προικισμένα με αυτοτέλεια αφενός κατοχύρωναν τον δικηγόρο απέναντι στην κρατική εξουσία, αφετέρου εξασφάλιζαν τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των μελών του δικηγορικού σώματος.
Αυτό σημαίνει ότι μετά την κατάργηση του εν λόγω περιορισμού (α) ανοίγει ο δρόμος σε κάθε είδους "λαμογιά" (ποιός αλήθεια Σύλλογος θα μπορεί να ασκήσει πειθαρχική εξουσία στον δικηγόρο - ας πούμε - μέλος του Δ.Σ. Καλαβρύτων που ασκεί δικηγορία στον Πειραιά και έχει το "χούι" να κλέβει σχετικά;) (β) η τήρηση μητρώου από τους Δικηγορικούς Συλλόγους παύει πλέον να έχει σημασία και αποτελεί απλή γραφειοκρατική διαδικασία (γ) ο δικηγόρος χάνει (και θεσμικά) τη δυνατότητα να απευθυνθεί στον Σύλλογο του προς προάσπιση των δικαιωμάτων του και του ρόλου του ως υπερασπιστή δικαιωμάτων.
Βεβαίως πέραν των παραπάνω ουσιαστικών αλλαγών, επέρχεται άλλη μία (επίσης ουσιαστική), η οποία αποτελεί και τη ratio της εν λόγω κατάργησης. Οτι οι μεγάλες δικηγορικές εταιρείες (προσωρινά προσωπικές και αποτελούμενες μόνο από δικηγόρους, αργότερα και κεφαλαιουχικές) , οι οποίες μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να βάλουν "χοντρά" χέρι στην καλή δικηγορική ύλη της επαρχίας (λ.χ. απαλλοτριώσεις) από την επόμενη της ψήφισης του εν λόγω νομοσχεδίου θα μπορούν να τη μονοπωλούν.
(β) Διότι η κατοχύρωση των ελαχίστων αμοιβών δεν αποτελούσε "συντεχνιακό" δικαίωμα (όπως διαχέουν τα γνωστά παπαγαλάκια στην κοινή γνώμη) αλλά μέσο για την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης, καθώς εξασφάλιζε (α) την αποφυγή του ανταγωνισμού χωρίς αρχές μεταξύ των μελών του δικηγορικού σώματος και (β) την αξιοπρεπή διαβίωση του δικηγόρου, άρα και την αξιοπρεπή άσκηση των καθηκόντων του (βλέπετε σχετικά την εισηγητική έκθεση ν.3026/1954).
Σήμερα όμως με τις ρυθμίσεις του εν λόγω σχεδίου νόμου, όχι μόνο δεν θεωρείται "μάστιγα" για τη δικαιοσύνη η προλεταριοποίηση και η εξαθλίωση του δικηγόρου (έτσι αποκαλείται στην εισηγητική έκθεση του Κώδικα περί δικηγόρων), αλλά αντιθέτως και επιδιώκονται τέτοια φαινόμενα, προκειμένου να είναι φθηνές οι δικηγορικές υπηρεσίες προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων κυρίως των τραπεζών και των λοιπών μεγάλων επιχειρήσεων.
(γ) Σύμφωνα με τον Κώδικα περί Δικηγόρων, το γραμμάτιο προείσπραξης αποτελούσε κατοχύρωση της δικηγορικής αμοιβής, καθώς έπρεπε να προκαταβληθεί από τους διαδίκους. Ποσοστό δε της αμοιβής αυτής παρακρατούσε ο δικηγορικός σύλλογος για τα λειτουργικά του έξοδα, τους λογαριασμούς και τα ταμεία μας.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του εν λόγω σχεδίου νόμου, δεν υφίσταται πλέον τέτοια υποχρέωση των διαδίκων, αντιθέτως η υποχρέωση αυτή μετατίθεται στον δικηγόρο και μάλιστα χωρίς να υφίσταται αναλογία μεταξύ της αμοιβής που πραγματικά θα λάβει και του ποσού που θα πρέπει να προκαταβάλει στο Σύλλογο!!
Και για να γίνουμε πιο κατανοητοί: Σύμφωνα με τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, αν "το ποσό αναφοράς" είναι 100 ευρώ και ο δικηγόρος συμφωνήσει με τον πελάτη του να λάβει αμοιβή 50 ευρώ, δηλαδή κατώτερη από το ποσό αναφοράς, αφενός ο δικηγορικός σύλλογος δεν του εξασφαλίζει ότι θα εισπράξει την αμοιβή των 50 ευρώ που συμφώνησε, αφετέρου ο δικηγόρος πλέον βαρύνεται με την καταβολή του "ποσοστού αναφοράς" (12%) επί του ποσού αναφοράς (100 ευρώ) και όχι επί της αμοιβής των 50 που συμφώνησε να εισπράξει.
Τώρα, όσον αφορά τα συμβόλαια, το άρθρο 42 του Κώδικα περί δικηγόρων που προβλέπει την υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου δεν φαίνεται ότι τροποποιείται, πλην όμως καταργείται η ελάχιστη αμοιβή που κατά τον Κώδικα έπρεπε να μας καταβληθεί και η αμοιβή μας εξαρτάται από τη συμφωνία που θα γίνει. Επιπλέον απ' ό,τι ακούγεται το θέμα των συμβολαίων δεν έχει ακόμη λήξει και περιμένουμε εξελίξεις.
Συμπερασματικά, με τις ρυθμίσεις του εν λόγω σχεδίου νόμου όχι μόνο χάνουμε όλη την κατοχύρωση (οικονομική και θεσμική) που απολαμβάναμε μέχρι σήμερα, αλλά επιπλέον μας επιβάλλεται ένα πρόσθετο χαράτσι προς συντήρηση των συλλόγων μας (ως διακοσμητικών πλέον στοιχείων). Και το πράγμα δεν σταματά εδώ, καθώς περιμένουμε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, τη μείωση της δικηγορικής ύλης (τι παίζεται αλήθεια με την "εκούσια δικαιοδοσία") και βεβαίως την είσοδο κεφαλαιουχικών νομικών εταιρειών στην αγορά.
Εν ολίγοις η μόνη βεβαιότητα που έχουμε είναι ότι το αύριο θα είναι χειρότερο, αν δεν ενεργοποιηθούμε και αν δεν προσπαθήσουμε να αντιδράσουμε. Καιρός λοιπόν να δούμε τα πράγματα διαφορετικά, αλλιώς.............!!
skouzekaifilonos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου