Σε τροχιά κατάρρευσης, λόγω της οικονομικής κρίσης, οδεύει η
προστατευτική για τους πολίτες και επιχειρήσεις νομολογία (ευρωπαϊκών
και ελληνικών δικαστηρίων), καθώς σήμερα προτείνεται η πλήρης ανατροπή
της, προκειμένου να παραμείνει «ζωντανό» το προνομιακό για το Δημόσιο
επιτόκιο (6%) με το οποίο πληρώνει τις οφειλές του.
Το επιτόκιο αυτό, που επιτρέπει στο Δημόσιο να πληρώνει πολύ λιγότερα σε όσους χρωστά, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να εισπράττει (από πολίτες, επιχειρήσεις) πολύ περισσότερα με αυξημένους τόκους υπερημερίας (από 9 έως και 37%), έχει κριθεί κατ' επανάληψη αντισυνταγματικό και αντίθετο σε διεθνείς συμβάσεις την τελευταία 3ετία, με αποφάσεις των Ολομελειών του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ωστόσο δικαστική εισήγηση-σοκ προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) επιχειρεί να αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα, στηρίζοντας ως συνταγματικό το προνομιακό επιτόκιο του Δημοσίου, επικαλούμενη την οξεία δημοσιονομική κρίση που διέρχεται η χώρα και την ανάγκη να αποκατασταθούν τα πράγματα.
Το επίμαχο προνομιακό επιτόκιο, που πρωτοθεσπίστηκε το 1944, «εξόπλισε» το Δημόσιο με τη δυνατότητα να πληρώνει με τόκο μόλις 6% τα κάθε είδους χρέη του (για μισθούς, συντάξεις, αποζημιώσεις, προμήθειες, έργα, παροχή υπηρεσιών κ.λπ.) ακόμα και σε περιόδους που ο πληθωρισμός «έτρεχε» με διψήφιους αριθμούς. Παράλληλα του επέτρεπε να εισπράττει τις οφειλές με τόκους υπερημερίας 9-37%, γεγονός που εξηγεί τη συμπεριφορά του Δημοσίου ω δύστροπου οφειλέτη και γιατί το συμφέρει να καθυστερεί τις πληρωμές.
Οι πρώτες διστακτικές αντιδράσεις για αντισυνταγματικότητα του προνομιακού επιτοκίου σημειώθηκαν το 2002 και ύστερα από 7 χρόνια, το 2009, η Ολομέλεια ΣτΕ αποφάνθηκε (με ψήφους 31-1) ότι είναι αντισυνταγματικό και το ίδιο έκρινε ομόφωνα η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) τρεις φορές (513/09, 744/10, 2812/11), ενώ και το Ευρωδικαστήριο τάχθηκε κατά του επιτοκίου, γιατί εισάγει προνομιακή υπέρ του κράτους μεταχείριση σε βάρος των αντιδίκων του πολιτών.
Σύγκρουση
Πρόσφατα η Ολομέλεια ΕΣ, με αφορμή απόφαση τμήματος του Αρείου Πάγου που είχε κρίνει συνταγματικό το επιτόκιο (1128/10), παρέπεμψε την υπόθεση στο ΑΕΔ για να λυθεί οριστικά η σχετική σύγκρουση μεταξύ των ανωτάτων δικαστηρίων, με απόλυτα δεσμευτικό τρόπο για όλους.
Στην υπόθεση που θα συζητηθεί στο ΑΕΔ σε λίγες μέρες, ο σύμβουλος Επικρατείας Κ.-Π. Ευστρατίου εισηγείται υπέρ της συνταγματικότητας του επιτοκίου, αντίθετα προς την κρίση της Ολομέλειας ΣτΕ του 2009, όπου είχε υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα.
Αυτό που μεσολάβησε για τη μεγάλη ανατροπή είναι η οικονομική κρίση.
Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι η ανάγκη προστασίας της περιουσίας του Δημοσίου δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη διαφοροποίηση του ύψους του επιτοκίου (υπέρ του κράτους), εντούτοις αποτελεί λόγο δημοσίου συμφέροντος -όπως τονίζεται στη δικαστική εισήγηση- που δικαιολογεί τη διαφοροποίηση αυτή «η ανάγκη να διασφαλιστεί η δημοσιονομική ισορροπία του κράτους και να αντιμετωπιστεί διαπιστωθείσα από τον νομοθέτη οξεία δημοσιονομική κρίση, την οποία διέρχεται η χώρα».
Αλ. Αυλωνίτης
http://www.imerisia.gr
Το επιτόκιο αυτό, που επιτρέπει στο Δημόσιο να πληρώνει πολύ λιγότερα σε όσους χρωστά, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να εισπράττει (από πολίτες, επιχειρήσεις) πολύ περισσότερα με αυξημένους τόκους υπερημερίας (από 9 έως και 37%), έχει κριθεί κατ' επανάληψη αντισυνταγματικό και αντίθετο σε διεθνείς συμβάσεις την τελευταία 3ετία, με αποφάσεις των Ολομελειών του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ωστόσο δικαστική εισήγηση-σοκ προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) επιχειρεί να αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα, στηρίζοντας ως συνταγματικό το προνομιακό επιτόκιο του Δημοσίου, επικαλούμενη την οξεία δημοσιονομική κρίση που διέρχεται η χώρα και την ανάγκη να αποκατασταθούν τα πράγματα.
Το επίμαχο προνομιακό επιτόκιο, που πρωτοθεσπίστηκε το 1944, «εξόπλισε» το Δημόσιο με τη δυνατότητα να πληρώνει με τόκο μόλις 6% τα κάθε είδους χρέη του (για μισθούς, συντάξεις, αποζημιώσεις, προμήθειες, έργα, παροχή υπηρεσιών κ.λπ.) ακόμα και σε περιόδους που ο πληθωρισμός «έτρεχε» με διψήφιους αριθμούς. Παράλληλα του επέτρεπε να εισπράττει τις οφειλές με τόκους υπερημερίας 9-37%, γεγονός που εξηγεί τη συμπεριφορά του Δημοσίου ω δύστροπου οφειλέτη και γιατί το συμφέρει να καθυστερεί τις πληρωμές.
Οι πρώτες διστακτικές αντιδράσεις για αντισυνταγματικότητα του προνομιακού επιτοκίου σημειώθηκαν το 2002 και ύστερα από 7 χρόνια, το 2009, η Ολομέλεια ΣτΕ αποφάνθηκε (με ψήφους 31-1) ότι είναι αντισυνταγματικό και το ίδιο έκρινε ομόφωνα η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) τρεις φορές (513/09, 744/10, 2812/11), ενώ και το Ευρωδικαστήριο τάχθηκε κατά του επιτοκίου, γιατί εισάγει προνομιακή υπέρ του κράτους μεταχείριση σε βάρος των αντιδίκων του πολιτών.
Σύγκρουση
Πρόσφατα η Ολομέλεια ΕΣ, με αφορμή απόφαση τμήματος του Αρείου Πάγου που είχε κρίνει συνταγματικό το επιτόκιο (1128/10), παρέπεμψε την υπόθεση στο ΑΕΔ για να λυθεί οριστικά η σχετική σύγκρουση μεταξύ των ανωτάτων δικαστηρίων, με απόλυτα δεσμευτικό τρόπο για όλους.
Στην υπόθεση που θα συζητηθεί στο ΑΕΔ σε λίγες μέρες, ο σύμβουλος Επικρατείας Κ.-Π. Ευστρατίου εισηγείται υπέρ της συνταγματικότητας του επιτοκίου, αντίθετα προς την κρίση της Ολομέλειας ΣτΕ του 2009, όπου είχε υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα.
Αυτό που μεσολάβησε για τη μεγάλη ανατροπή είναι η οικονομική κρίση.
Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι η ανάγκη προστασίας της περιουσίας του Δημοσίου δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη διαφοροποίηση του ύψους του επιτοκίου (υπέρ του κράτους), εντούτοις αποτελεί λόγο δημοσίου συμφέροντος -όπως τονίζεται στη δικαστική εισήγηση- που δικαιολογεί τη διαφοροποίηση αυτή «η ανάγκη να διασφαλιστεί η δημοσιονομική ισορροπία του κράτους και να αντιμετωπιστεί διαπιστωθείσα από τον νομοθέτη οξεία δημοσιονομική κρίση, την οποία διέρχεται η χώρα».
Αλ. Αυλωνίτης
http://www.imerisia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου