Ο νόμος δυτικά της Τουρκίας
27/09/2012
της Χριστίνας Ταχιάου
Στην ειδησεογραφία, η είδηση δεν καταλαμβάνει την έκταση που η σπουδαιότητά της συνεπάγεται: οι δικαστές κάνουν αποχή από τα καθήκοντά τους. Όχι απεργία, αυτή απαγορεύεται ρητώς από το Σύνταγμα. Απλούστατα, δεν δημοσιεύουν τις πολιτικές αποφάσεις ενώ καθημερινά ανεβαίνουν στην έδρα στις 9, διακόπτουν τη συνεδρίαση στις 10 και αναβάλλουν τις υποθέσεις στις 3, “λόγω παρέλευσης του ωραρίου του/της γραμματέως”. Αυτό θα συνεχιστεί τουλάχιστον έως τις 20 Οκτωβρίου, εκτός εάν συμφωνηθεί το ύψος των αποδοχών τους.
Τι κι αν οι υποθέσεις αναβάλλονται, καθυστερούν σαδιστικά, παραγράφονται; Είχαν προηγηθεί κι οι κινητοποιήσεις των δικηγόρων την προηγούμενη διετία, με αποτέλεσμα η απονομή της δικαιοσύνης να έχει καταντήσει ένα ανέκδοτο στην Ελλάδα. Τι κι αν οι αποφάσεις δεν εκτελούνται; Έτσι κι αλλιώς, οι δικαστές δεκαετίες τώρα έκλειναν τα μάτια στην απίθανη πρακτική φοροδιαφυγής και διαφθοράς που συντελούνταν μέσα στα δικαστήρια, στην “καθαρογραφή των αποφάσεων”. Για όσους δεν το ξέρουν, προκειμένου μια υπόθεση να καθαρογραφεί πιο σύντομα, ο/η γραμματέας αναλάμβανε να το κάνει έναντι αντιτίμου που πλήρωνε ο πελάτης. Με ταρίφα ανά σελίδα. Χρήμα ζεστό, μαύρο φυσικά και πολύ. Τι είναι η καθαρογραφή; Η μεταφορά της σκέψης του δικαστή σε μορφοποιημένο έγγραφο που μπορεί να διαβαστεί και χρησιμοποιηθεί περαιτέρω. Διότι οι περισσότεροι δικαστές πρόσφατα μόλις υποχρεώθηκαν από τον νόμο να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή για να γράφουν τις αποφάσεις. Επί δεκαετίες, τις έγραφαν με το χέρι, σε ό,τι χαρτί τους βρισκόταν πρόχειρο. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που είδα δικαστική απόφαση έπαθα σκοτοδίνη: ήταν γραμμένη σε φύλλα κομμένα από τετράδιο ορθογραφίας! Λέγεται πάντως ότι ακόμη αρκετοί δικαστές δεν γράφουν τις αποφάσεις στον υπολογιστή και φυσικά οι γραμματείς έχουν κάθε συμφέρον να μη διαμαρτύρονται.
Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω γράψει το σημαντικότερο: ότι το Σύνταγμα ορίζει ότι απαγορεύεται η απεργία στους δικαστές. Οι δικαστές απεργούν με την ιδιόρρυθμη πρακτική της διακοπής της συνεδρίασης και της παρέλευσης του ωραρίου των γραμματέων. Στην ουσία αυτό σημαίνει ότι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν ως λειτούργημα και επάγγελμα την εφαρμογή των νόμων, δίνουν το παράδειγμα της αυτοδικίας.
Προσέξτε, σας παρακαλώ, το ύφος της από 19/9/2012 ανακοίνωσης της Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Βασιλικής Θάνου – Χριστοφίλου: “Αντί η Κυβέρνηση να προσπαθήσει να εξευρεθεί λύση και να αποκατασταθεί η ηρεμία στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης, προκαλεί ακόμα περισσότερο, με τις δηλώσεις Αρχηγού Κόμματος, συμμετέχοντος στην Κυβέρνηση, ο οποίος επικαλείται το επιχείρημα ότι οι διακοπές συνεδριάσεων των Δικαστηρίων συνιστούν μορφή απεργίας, που, ως προς τους Δικαστικούς Λειτουργούς, απαγορεύεται από το Σύνταγμα, ενώ γνωρίζει και αποσιωπά ότι οι κινητοποιήσεις των Δικαστών αποτελούν απλώς και μόνο απάντηση στην επιμονή της Κυβέρνησης για νέες μειώσεις των αποδοχών τους, σε συνολικό ποσοστό άνω του 50% ή και 60% , μειώσεις που αναμφίβολα συνιστούνπαραβίαση του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, με το οποίο ρητά προστατεύονται οι αποδοχές τω Δικαστικών Λειτουργών. Παρόμοιες δηλώσεις δημιουργούν ευλόγως την εντύπωση, ότι η Κυβέρνηση θεωρεί, ότι εκείνη μεν δικαιούται κατά περίπτωση και κατά τρόπο αυθαίρετο να παραβιάζει το Σύνταγμα καθώς και ότι ουδείς δικαιούται να αντιδρά."
Την καλύτερη απάντηση στην κυρία Αρεοπαγίτη δίνει ο πρωτοδίκης Γρεβενών κ. Μιχάλης Ντόστας με ένα εξαιρετικό κι απίστευτα τολμηρό άρθρο. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί ολόκληρο. Ξεχωρίζω μια φράση από το κείμενο: “Η τιμή να κρίνεις τους συμπολίτες σου δεν εξαργυρώνεται με κανέναν μισθό.”
Ο κ. Ντόστας δεν δείχνει για πρώτη φορά τόλμη. Ένα επώνυμο σχόλιό του τον περασμένο Οκτώβριο είχε κάνει αίσθηση σε όσους το πρόσεξαν τότε. Σε απάντηση της ανακοίνωσης του τότε προέδρου της Ένωσης, Αρεοπαγίτη Χαράλαμπου Αθανασίου (νυν βουλευτή και αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών...), ο πρωτοδίκης των Γρεβενών δεν δίστασε να κάνει λόγο για εκβιασμό. Το πλήρες σχόλιο είναι:
"Θεωρώ άκομψη τη φράση "θεωρώ αδιανόητο να υπάρξει έστω και ένας συνάδελφος που να μην εφαρμόσει τις αποφάσεις αυτές". Ακόμη και στις νόμιμες απεργίες υπάρχει και το λεγόμενο "αρνητικό απεργιακό δικαίωμα". Η εξαγγελθείσα από την ΕΔΕ απεργία είναι ευθέως αντισυνταγματική και παράνομη και ως εκ τούτου αδιανόητο είναι το να εφαρμοστεί η απόφαση της Συνέλευσης. Η παραπάνω φράση με την απολυτότητά της, όταν απευθύνεται από Αρεοπαγίτη σε κατώτερους δικαστές, μπορεί να εκληφθεί - έστω και από κάποιον κακόπιστο- ως έμμεση απειλή για την υπηρεσιακή του μεταχείριση και εξέλιξη και για αυτό έπρεπε να παραλειφθεί. Εγώ προσωπικά δεν θα εφαρμόσω την απόφαση, καθότι: Α) όταν ανέλαβα καθήκοντα δικαστή, ορκίστηκα υπακοή στο Σύνταγμα (και άρα και στο άρθρο 23 παρ.2 εδ. β΄αυτού), Β) ενόψει του ότι η Χώρα βρίσκεται κατά κοινή παραδοχή στο χείλος του γκρεμού δεν θα τη σπρώξω και εγώ συμμετέχοντας σε μία κινητοποίηση, που στην ουσία οδηγεί σε απενεργοποίηση της τρίτης κρατικής λειτουργίας. Επειδή ακριβώς ιεραρχώ την πατρίδα μου και το κύρος της Δικαιοσύνης ως θεσμού πάνω από το στενό οικονομικό και επαγγελματικό μου συμφέρον. Μιχάλης Ντόστας, Πρωτοδίκης Γρεβενών."
Μιλήσαμε χθες στο τηλέφωνο με τον κ. Ντόστα. Χωρίς ίχνος έντασης στη φωνή του, απλώς υπερασπίζεται τη θέση του, τα πιστεύω του, το λειτούργημά του. Υπάρχουν κι άλλοι συνάδερφοί του που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Πολλοί άλλοι όχι, όπως είναι φυσικό. “Το Σύνταγμα παραβιάζεται με κυνισμό”, μου είπε χαρακτηριστικά. “Αυτό προκαλεί εκμαυλισμό στους δικαστές, ιδίως στους νεότερους. Οι μεγαλύτεροι έχουν ήδη διαμορφώσει τη στάση τους, έτσι κι αλλιώς. Αλλά είναι εκμαυλισμός για τους νεότερους...”
Όχι, δεν δείχνει να φοβάται για τον εαυτό του. Εμείς πάλι, θα πρέπει να φοβόμαστε. Να τρέμουμε άμα τύχει να έχουμε μια υπόθεση στα δικαστήρια. Διότι οι ίδιοι οι δικαστές που έκριναν ότι το Μνημόνιο είναι σύμφωνο με τις επιταγές του Συντάγματος κι ότι “λόγοι δημοσίου συμφέροντος δικαιολογούν αυτές τις περικοπές στις αποδοχές και συντάξεις, οι οποίες είναι μέσα σε βιώσιμα επίπεδα” φτάνουν να παραβιάζουν οι ίδιοι το Σύνταγμα και να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους λόγους δημοσίου συμφέροντος, το σεβασμό στον πολίτη, την ίδια την αξιοπρέπειά τους.
Όχι, δεν θα ήθελα με τίποτα να με δικάσει η κάθε κυρία Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου. Επειδή δεν το θεωρεί τιμή της να κρίνει τον πολίτη.
Δείτε επίσης την άποψη του δικηγόρου Πατρών Χρήστου Λαδά και της δικηγόρου Κοζάνης Ντόρας Τσικαρδάνη.
Περί απεργίας δικαστών και άλλων τινών….
Προφανώς, το πρότυπο του συνδικαλιστή εν γένει έχει συσσωρεύσει τεράστια προστιθέμενη αξία υπέρ του τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Τέτοια και τόση, που συνεπήρε ακόμη και το δικαστικό σώμα. Όχι αδίκως: ο αμέσως προηγούμενος πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος, έχοντας ηγηθεί των προηγουμένων “κινητοποιήσεων” του σώματος, πέρασε από την δικαστική εξουσία, στη νομοθετική τοιαύτη. Επίσης προφανώς, η παρακαταθήκη του αξιολογείται θετικά από τους πρώην συναδέλφους του της ηγεσίας της ΕΝ.Δ.Ε., αφού αυτή είναι αποφασισμένη να βαδίσει στα χνάρια του, με αγωνιστικά (μεταξύ άλλων) μέσα:
“Β)Την αναστολή δημοσίευσης των πολιτικών αποφάσεων (πλην των επειγουσών) από την Δευτέρα 10-9-2012 και μέχρι τη σύγκληση της έκτακτης Γεν. Συνέλευσης.
Γ)Την καθημερινή διακοπή των συνεδριάσεων όλων των Δικαστηρίων της χώρας από την Δευτέρα 17-9-2012 έως 22-9-2012,από ώρα 10.00π.μ.έως 15.00μ.μ. και την επεξεργασία των δικογραφιών στα Δικαστήρια”.
(Ανακοίνωση υπ’ αριθμόν 109/07.09.12 του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Βλ. σχετικά εδώ)
Εκ προοιμίου διευκρινίζω, ότι θεωρώ την ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστών τόσο απολύτως επιβεβλημένη και αναγκαία, όσο και την υψηλή τους κατάρτιση και την αυστηρή τους αξιολόγηση και μεταχείριση. Άρα, η ουσία των επιχειρημάτων τους με βρίσκει σύμφωνη κατ’ αρχήν. Όχι όμως και εν τέλει, δεδομένου, ότι στη σημερινή συγκυρία, με τη χώρα στο όριο της κατάρρευσης και, έχοντας σχετικοποιηθεί τα πάντα για τους πάντες, μέσα από τη στάθμιση των εν κινδύνω εννόμων αγαθών, οι δικαστές δεν μπορεί και δεν πρέπει να (αυτο)εξαιρούνται. Στην τεράστια συζήτηση νομικοπολιτικού ενδιαφέροντος, που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή ενώπιον των δικαστηρίων της χώρας, σχετικά με το μέχρι που μπορούν να περιστέλλονται δικαιώματα πολιτών προστατευόμενα από το Σύνταγμα, χωρίς να θιγεί η ύπαρξή τους, οι δικαστές δεν μπορούν να απαντάνε προτάσσοντας τα δικά τους (δικαιώματα).
Βεβαίως, αυτό είναι αίτημα ηθικοπολιτικού χαρακτήρα, αποδεκτό ή όχι. Η πρόσκληση όμως της ηγεσίας της ΕΝ.Δ.Ε. προς τους δικαστές: α) για μη δημοσίευση των πολιτικών (πλην επειγουσών) αποφάσεων και, β) για διακοπή συνεδριάσεων από τις 10.00 – 15.00 από 17 – 22.09.12 κείται σαφώς εκτός ορίου νομιμότητας και δη, συνταγματικής. Καλεί τους δικαστές σε αρνησιδικία και λευκή απεργία, καταλύοντας την απ’ ευθείας υπαγωγή τους στο Σύνταγμα και τους νόμους και, διεκδικώντας για τους ίδιους και την ηγεσία της ΕΝ.Δ.Ε. “συνδικαλιστικές” δάφνες απολύτως ασύμβατες με τις ιδιότητές τους. Καλλιεργεί μία απολύτως επικίνδυνη αντίληψη περί νομιμότητας εκτός νομιμότητας και την ανάλογη κουλτούρα και αισθητική.
Είναι προφανές, ότι η “συνδικαλιστική” αυτή δραστηριότητα μόνον αποδομητικά μπορεί να λειτουργήσει και, μάλιστα, όχι μόνον για τους δικαστές, αλλά για το ίδιο το θεσμικό οικοδόμημα της ελληνικής δημοκρατίας. Οι τρέχουσες συνθήκες επιτείνουν τα προβλήματα και τις εντάσεις, απομακρύνουν τις λύσεις και καταλύουν θεσμικά κεκτημένα (άλλοτε καλώς και άλλοτε όχι). Δεν θα ήθελα να συμπεριληφθεί και η δικαιοσύνη σ’ αυτά. Το αντίθετο μάλιστα. Οι συμβολισμοί είναι εξαιρετικά ισχυροί, θα έλεγα ανελέητοι: οι κρίνοντες την νομιμότητα και καταχρηστικότητα των απεργιών, απεργούν αντισυνταγματικά, βολευόμενοι σε contra legem ερμηνευτικές κατασκευές ή απλώς επικαλούμενοι το υπερεπείγον της πραγματικότητας, το οποίο, όμως, δεν αφορά μόνον αυτούς… Αυτοί που οφείλουν να διαφυλάξουν την απειλούμενη έννομη τάξη, να εγγυηθούν την απρόσκοπτη και συνεχή λειτουργία της δικαιοσύνης και να καταδικάσουν ανελέητα τους περιφερόμενους αυτοδικούντες στο όνομα μιας δικής τους νομιμότητας, αρνησιδικούν, μεγαλώνοντας την ανασφάλεια του πολίτη…
Εν κατακλείδι: Αρνητική συμβολή στη δημοκρατία μπορεί να έχουν και έχουν πολλές κοινωνικές ή επαγγελματικές κατηγορίες με τις συλλογικές τους συμπεριφορές. Στην περίπτωση αυτή αφαιρούν λιθαράκια, αντί να προσθέτουν. Η απεργία των δικαστών την αποθεμελιώνει…
Ντόρα Τσικαρδάνη
Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΩΣ ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Κυριακή 23 Σεπ. 2012, 20:05
Ο Άλαν Γκρίνσπαν υπήρξε ο μακροβιότερος και κατά πολλούς ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α. του ισχυρότερου δηλαδή ρυθμιστή της ροής του χρήματος στην παγκόσμια οικονομία. Ήσκησε τα καθήκοντα του για μια 20ετία από την εποχή του Νίξον μέχρι του Κλίντον, εγγυώμενος την επιτυχία του αμερικανικού οικονομικού θαύματος. Στο βιβλίο του, «Η εποχή των αναταράξεων», εξηγεί μεταξύ άλλων γιατί κατά τη γνώμη του ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας των Η.Π.Α. στην εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι η πίστη και η αφοσίωση στο Αμερικάνικο Σύνταγμα! Εξηγεί δηλαδή πως η πίστη στη νομιμότητα και την πιστή εφαρμογή του νόμου εμπεδώθηκε ως αίσθημα στην Αμερική και αποτέλεσε το θεμέλιο της επιτυχίας των Η.Π.Α. ως συντεταγμένου κράτους. Πράγματι η πεποίθηση μιας κοινωνίας ότι υπάρχει ισονομία και πραγματική εφαρμογή του νόμου έναντι όλων δημιουργεί την αίσθηση της δικαιοσύνης και της ασφάλειας. Κανείς δεν αδικείται, κανείς δεν ευνοείται, όλοι ελέγχονται και όλοι γονατίζουν έναντι του νόμου. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, διασημότητες ή μεγιστάνες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από τον απλό πολίτη. Οιοσδήποτε αδικείται γνωρίζει ότι μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη, η οποία γρήγορα και αμερόληπτα θα εκδώσει μια δίκαια απόφαση, ανεξαρτήτως της κοινωνικής, οικονομικής ή πολιτικής θέσης των διαδίκων. Έτσι η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία ελέγχονται ενώ ο απλός πολίτης αισθάνεται ασφαλής ότι αδικίες εναντίον του θα αποκατασταθούν με δίκαιο τρόπο.
Αναρωτιόμουν αυτές τις ημέρες, μετά την ανακοίνωση των νέων, συνεχόμενων δικαστικών απεργιακών κινητοποιήσεων (μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου) τι θα σκεπτόταν ο Γκρίνσπαν και οιοσδήποτε μέσος συνετός άνθρωπος για την τύχη ενός κράτους στο οποίο οι δικαστές παραβιάζουν ευθέως, επισήμως και απροκάλυπτα το Σύνταγμα. Υποθέτω θα σκεπτόταν ότι αυτό το κράτος είναι τριτοκοσμικό. Ότι λίγη τύχη έχει να έχει ευοίωνο μέλλον ένα κράτος στο οποίο η δικαιοσύνη αυτοκαταργείται. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει;
Οι δικαστές απεργούν. Ως κλάδος. Ως συντεχνία. Η Δικαιοσύνη παύει να λειτουργεί. Οι δικαστές απαιτούν την μη περικοπή των μισθών τους και κλείνουν τις δικαστικές αίθουσες ως μέσο πίεσης. Φυσικά η περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και εν γένει η πτώση στα εισοδήματα όλων των επαγγελματικών τάξεων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι δραματική. Οι δικαστές όμως θεωρούν λογικό ότι η κρίση πρέπει να χτυπήσει όλους εκτός από αυτούς.
-Ας περικοπούν για τους όλους τους υπόλοιπους οι μισθοί αλλά όχι και για εμάς λένε. Αλλιώς καταργούμε τη δικαιοσύνη. Την κλείνουμε. Παύει να λειτουργεί. Λες και η Δικαιοσύνη υπάρχει για να τροφοδοτεί μόνο τους γενναιότατους και αυτοκαθοριζόμενους μέσω του Μισθοδικείου μισθούς τους. Το έρημο το Σύνταγμα διατυπώνει ρητώς στο άρθρο 23 παρ.2: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ». Πιο σαφής διατύπωση δεν μπορεί να υπάρξει. Ποιος εφαρμόζει όμως και ελέγχει την τήρηση του Συντάγματος; Οι δικαστές. Τι θα κρίνουν οι δικαστές για την ωμή κατάλυση του Συντάγματος από τους ίδιους; Σωστά μαντέψατε. Ότι δεν είναι αντισυνταγματική. Με διάφορα νομιμοφανή επιχειρήματα. Η κατάλυση του Συντάγματος είναι παράνομη και αντισυνταγματική για τους άλλους. Εμείς έχουμε δικαίωμα να την καταλύουμε. Ποιος θα μας ελέγξει; Η εξουσία μας είναι ανεξάρτητη. Και μη μας προκαλεί ο κ. Βενιζέλος που διατύπωσε ότι απεργούμε παρά το Σύνταγμα. Η κ. Θάνου Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών τον προειδοποίησε. «Μη μας προκαλείς»… Προφανώς έχουμε ράμματα για τη γούνα σου αλλά δεν κάνουμε τίποτα ακόμα… Ή άλλη ερμηνεία. «Μην μας προκαλείς. Δεν θα έχεις δίκαια δίκη αν είσαι κατηγορούμενος». Το μήνυμα είναι σαφές και έναντι όλων. Μην μας προκαλείτε. Μην μιλάτε. Και προπαντώς. Μην τολμήσετε και πειράξετε τους μισθούς μας. Είναι αντισυνταγματικό!
Μα ποιος απεφάνθη ότι το Μνημόνιο που επιφέρει την περικοπή των μισθών, των συντάξεων είναι αντισυνταγματικό; Η αφρόκρεμα της δικαστικής εξουσίας! Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός μας κ. Πικραμένος προεδρεύοντος της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας απεφάνθη το 2011 σε προσφυγή δικηγορικών συλλόγων, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ και άλλων κοινωνικών φορέων ότι το μνημόνιο είναι δίκαιο και συνταγματικό. Το ανέλυσαν οι δικαστές στην απόφαση τους. Απεφάνθησαν ότι το μνημόνιο δεν επιβάλλει θυσίες παρά μόνο για ορισμένες κατηγορίες πολιτών και μόνο και «μέσα στα όρια του ανεκτού». Στην δικαστική απόφαση – ωδή για το μνημόνιο μάλιστα πληροφορηθήκαμε ότι επειδή το Σύνταγμα διατυπώνει ότι όλοι οι Έλληνες πρέπει να συμμετέχουν στα βάρη του κράτους και της χώρας εξ αυτού του λόγου προκύπτει ότι το μνημόνιο είναι αναγκαίο κακό και πρέπει να εφαρμοστεί. Άρα δεν αντίκειται στο Σύνταγμα η περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κ.ο.κ. αφού εξυπηρετούν ως μέτρο έναν υπέρτερο σκοπό: Τη σωτηρία της χώρας. Μάλιστα. Ωραία. Άλλοι μπορούν να συμφωνούν άλλοι να διαφωνούν με αυτό. Το ερώτημα όμως είναι απλό. Γιατί τώρα οι δικαστές απεργούν για την περικοπή των μισθών τους; Αφού οι ίδιοι απεφάνθησαν ότι η περικοπή μισθών είναι αναγκαία για να επιζήσει το κράτος. Είναι απλό. Η περικοπή των μισθών τους δεν είχε εξαγγελθεί κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης. Έγινε ένα χρόνο μετά. Τότε ήταν στο απυρόβλητο οι μισθοί των δικαστών. Βέβαια και τότε οι δικαστές πίεζαν μέσω στάσεων εργασίας για την πληρωμή των αναδρομικών τους !
Η απόφαση της καλοπληρωμένης συντεχνίας των δικαστών να κλείσουν τα Δικαστήρια και να καταργήσουν τη Δικαιοσύνη για να διατηρήσουν μια γενναία μισθοδοσία όταν όλοι γύρω τους πιέζονται οικονομικά ασφυκτικά δεν είναι απλά αντισυνταγματική. Αυτό είναι το λιγότερο. Είναι βαθιά ελιτίστικη, συντεχνικά ελιτιίστικη και προκλητική. Οι δικαστές μας λένε ότι είναι συνταγματική η περικοπή της σύνταξης από τα 700 στα 600 ευρώ αλλά είναι αντισυνταγματική η μείωση του μισθού τους από τα 4.000 στα 3000 ευρώ. Και όπως λέει και η κ. Θάνου η Πρόεδρος των δικαστών σε όποιον αρθρώνει αντίλογο. «Μη μας προκαλείς». Αλλιώς και όπως την άκουσα σε μια από τις πολλές τον τελευταίο καιρό τηλεοπτική συνέντευξη της διατύπωσε τον φόβο (ή την απειλή) ότι αν ισχύσουν τα μέτρα και για τους δικαστές τότε θα είναι επιρρεπείς σε παράνομες δοσοληψίες. Έξοχα! Δηλαδή η κ. Θάνου εκπροσωπόντας το δικαστικό σώμα μας είπε ότι οι δικαστές, αν ισχύσουν τα μέτρα, είναι φυσιολογικό να λαδώνονται. Φαντάζομαι λοιπόν ότι από την επομένη ημέρα της εφαρμογής των μέτρων θα μπορούμε όταν εκφωνούνται οι υποθέσεις να προσφέρουμε μαζί με τους νομικούς μας ισχυρισμούς και το φακελάκι μας στην έδρα για να έχουμε καλύτερη τύχη. Ή θα μπορούσαν να γίνονται και δημόσιοι πλειστηριασμοί για την τύχη ορισμένων αντιδικιών.
Την κ. Πρόεδρο την απολαμβάνω πάντως. Προπαγανδίζει υπέροχα τη συντεχνία της. Η περικοπή του μισθού κατά την κ. Θάνου αρχές Σεπτεμβρίου ήτο σε ποσοστό 20% επί του μισθού των δικαστικών υπαλλήλων. Του μισθού που ειρήσθω εν παρόδω οι ίδιοι οι δικαστές με έναν δικηγόρο αποφασίζουν στο Μισθοδικείο το οποίο (Μισθοδικείο) δεν καταργείται γιατί έχει συνταγματική κατοχύρωση. Μέσα σε 2 εβδομάδες πάντως η κ. Θάνου ως νέα τηλεπερσόνα μας ενημερώνει από τα κανάλια ότι η περικοπή του μισθού τελικά είναι ύψους 50-60%... Μάλλον κάπου κάνει λάθος υπολογισμούς η κ. Θάνου! Τι ισχύει τελικά; Μήπως την επόμενη εβδομάδα η μείωση φθάσει στο 80%; Μην της μιλάτε όμως. Μας έχει προειδοποιήσει να μην την προκαλούμε. Δικαστής είναι και Πρόεδρος Δικαστών μάλιστα όπως θέλει υπολογίζει! Μόνον ο Θεός πάνω από αυτή. Γιατί όταν οι απεσταλμένοι της Τρόικα ζήτησαν να συνομιλήσουν για την άθλιους για την ελληνική πραγματικότητα ρυθμούς απόδοσης της δικαιοσύνης τι τους είπε η κ. Πρόεδρος; Με τον ίδιο τσαμπουκά τους είπε ευθέως «Δεν σας δέχομαι». Δικιά μας είναι η Δικαιισύνη όποτε θέλουμε θα την αποδίδουμε και στους ρυθμούς που θέλουμε. Μη μη προκαλείτε και εσείς.
Μα οι αγωγές προσδιορίζονται το 2014, μετά τις αναβολές οι υποθέσεις δικάζονται το 2015, οι αποφάσεις εκδίδονται το 2016 μετά ακολοθούν οι εφέσεις που προσδιορίζονται το 2017 και μετά τις αναβολές στο Εφετείο οι υποθέσεις επανακδικάζονται το 2019 και οι αποφάσεις εκδίδονται το 2020 με τα σημερινά δεδομένα. Είναι δικαιοσύνη αυτή; Αν κάποιος μάλιστα ως έχον δικαίωμα ζητήσει και αναίρεση πρέπει να χαίρει άκρας υγίας για να διαπιστώσει την κατάληξη της περίπου το 2025. Μα δεν γίνεται να λειτουργεί γρήγορα η δικαιοσύνη; Πιο αποτελεσματικά ίσως; Να μπορεί κάποιος να διορθώνει τα κακώς κείμενα σε μια κοινωνία, τις αδικίες, να προστατεύει τα έννομα συμφέροντα του τέλοσπάντων μέσα σε χρόνους που δεν είναι κωμικοί; Και μέσα σε αυτούς τους χρόνους απόδοσης της «δικαιοσύνης» κάποιος που περιμένει μια 5 ετια να αποζημιωθεί γιατί δεν έχει χρήματα , γιατί έχει αδικηθεί πρέπει να χάσει την υπόθεση του τώρα αν και περίμενε χρόνια γιατί απεργούν οι δικαστές; Είναι δίκαιο; Είναι λογικό; Πρέπει να ανεχόμαστε ως κοινωνία αυτήν την άθλια κατάργηση της δικαιοσύνης; Ναι μας λέει η κ. Θάνου χωρίς περιστροφές. «Και μην μας προκαλείτε!». Η Δικαιοσύνη δεν υπάρχει για την κοινωνία. Λειτουργεί με τους ρυθμούς που εμείς ορίζουμε και για τις ανάγκες μισθοδοσίας μας! Αν πειράξει κάποιος το υπέρτατο έννομο αγαθό που δεν είναι η Δικαιοσύνη αλλά ο μισθός μας πολύ απλά καταργούμε τη Δικαιοσύνη. Κατεβάζουμε τα ρολά. Και ας επικρατήσει αναρχία τι έγινε; Οι μισθοί μας μην πειραχτούν μόνο. Είναι αντισυνταγματικό όπως ερμηνεύουμε εμείς το Σύνταγμα. Συνταγματικό όπως ερμηνεύουμε εμείς το Σύνταγμα είναι να καταργούνται οι μισθοί και οι συντάξεις όλων για να εξοικονομείται χρήματα ώστε εμείς να αμειβόμαστε πλουσιοπάροχα και χωρίς περικοπές σε μια κοινωνία που καταρρέει!
Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση με λύπη μου διαπιστώνω τον Υπουργό Δικαιοσύνης να περιφέρεται και αυτός στα κανάλια άβουλος και ανίκανος να δικαιολογήσει την ύπαρξη του Υπουργείου του και της ιδιότητας του ως Υπουργού. Κάνοντας δημόσιες σχέσεις και θέλοντας να τα έχει καλά με όλους μας λέει ότι το μνημόνιο είναι κακό. Αν αυτή είναι η ύψιστη συμβολή σας κ. Ρουπακιώτη ως Υπουργού Δικαιοσύνης δεν χρειάζεται να πληρώνεστε ως Υπουργός. Ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων θα ήταν πιο δικαιολογημένος ο μισθός σας. Και μικρότερος βέβαια. Ο δικηγορικός σύλλογος Αθηνών (το συμβούλιο του δηλαδή) επίσης προσέτρεξε να συμπαρασταθεί στην απεργία των δικαστών. Άλλες δημόσιες σχέσεις από αυτήν την πλευρά. Τον καημένο τον κόσμο τον σκέπτεται κανείς που χάνει το δικαίωμα του να προστρέξει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του; Άλλωστε και οι ίδιοι δικαστές γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται τόση φασαρία. Και αν ακόμα η περικοπή των μισθών τους ψηφιστεί θα την ακυρώσουν οι ίδιοι με προσφυγές τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας όπου οι δικαστές θα πουν για τους ίδιους ότι οπωσδήποτε ήταν παράνομη η περικοπή των μισθών τους. Και σίγουρα οι δικαστές μετά θα δικαιώσουν τους συναδέλφους τους στις αγωγές τους. Έτσι θα πάρουν τα χρήματα τους και με τόκο! Το γνωρίζουν αυτό …
Το φαινόμενο της αυτοδικίας στην διαλυόμενη Ελλάδα ισχύει και για συντεχνιακές συλλογικότητες. Αν ο καθένας μας και κάθε επαγγελματική ομάδα κάνει ότι επιθυμεί για τη διατήρηση των κεκτημένων της χωρίς ίχνος αλληλεγγύης έναντι των λοιπων τότε είναι σίγουρο ότι ποτε δεν θα ορθώσουμε ανάστημα. Η αυτοδικία και η αναρχία όμως ή η κατάλυση του Νόμου έχει ιδιαιτέρως βαρύνουσα σημασία όταν τελείται από τους ανθρώπους που επέλεξαν να εφαρμόζουν το νόμο. Αυτοί δεν δικαιούνται να τον ακυρώνουν. Γιατί μετά έχει δικαίωμα ο καθένας να καταλύει το νόμο ή να θεωρεί ότι ο νόμος ισχύει για τους άλλους και όχι γι αυτόν. Ή για την επαγγελματική, κοινωνική, πολιτική κ.ο.κ. ομάδα στην οποία ανήκει. Οι δικαστές, οι συγκριτικά πλουσιοπάροχα πάντα αμειβόμενοι συμπολίτες μας ακόμα και μετά τις περικοπές έχουν ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Και έχουν ευθύνη απέναντι στους εαυτούς τους πάνω από όλα. Να σταματήσουν να ακυρώνουν το ρόλο τους ώστε να έχουν το δικαίωμα να τυγχάνουν σεβαστοί. Γιατί στη στάση τους αντικαθρεπτίζεται η ήδη κουρελιασμένη Δικαιοσύνη για την κατάσταση της οποίας έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη! Αλλιώς και αν με το παράδειγμα και την στάση τους σφραγίσουν το ιερό δικαίωμα της αυτοδικίας και της καταστρατήγησης του νόμου τότε το 12% της Χρυσής Αυγής θα εδραιωθεί και θα πολλαπλασιαστεί έχοντας πλέον «νομολογιακό» προηγούμενο. Αν κάτι πρέπει να γνωρίζουν άλλωστε όλοι οι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στα γρανάζια του νόμου είναι ότι μετά την Ύβρι επέρχεται η Τίσις. Κατ’ αυτήν την έννοια κ. Θάνου σίγουρα είναι καλό να μην προκαλεί κανείς!
Χρήστος Λαδάς
Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου