ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ «ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΕΝΟΥ» ΑΓΩΝΑ
Οι απόψεις είναι προσωπικές και δεν πρέπει να εκληφθούν ως εκπροσωπούσες κάποια οργανωμένη άποψη, με το δεδομένο άλλωστε ότι ότι οργανωμένο έξω από την εποπτεία και την έγκριση των «ελέω θεού» ταγών του δικηγορικού συνδικαλισμού μας, κατακρίνεται και εξοβελίζεται «εις το πυρ το εξώτερον».
Αγαπητοί συνάδελφοι, υπάρχει ακόμα χρόνος να σωθούμε, υπάρχει χρόνος ακόμα να μπορέσουμε να δώσουμε σ’αυτή τη κυβέρνηση να καταλάβει ότι η εξαθλίωση και η άνευ προηγουμένου ανατροπή των εργασιακών δεδομένων των δικηγόρων, με την επιχειρούμενη (ήδη βρίσκεται στη τελική ευθεία) εισαγωγή νέων θεσμών και όρων, στην λειτουργία των δικηγόρων δηλ. των φυσικών εκπροσώπων των πολιτών που επιζητούν αρωγό σε όποια αυθαιρεσία και επίθεση στα δικαιώματά του, αλλά και εγγυητή της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, βραχυπρόθεσμα και ......
μακροπρόθεσμα θα πλήξει ανεπανόρθωτα και αυτούς που απεργάζονται τέτοιες πρωτοφανείς αλλαγές και ανατροπές ή έστω τις ανέχονται θεωρώντας τες επουσιώδεις.
Όμως απαραίτητος όρος για αυτόν τον αγώνα είναι να κατανοήσουμε ότι τα συμφέροντα είναι κοινά. Βέβαια θα ειπωθεί ότι σαφώς και δεν είναι κοινά τα συμφέροντα των μεγάλων «δικτυωμένων» δικηγορικών γραφείων που υπόκεινται στον έμμεσο έλεγχο του δημοσίου, των μεγάλων εταιρειών και των συγκροτημάτων με την πολιτική επιρροή, που φαίνεται να διασφαλίζουν προς το παρόν εργασιακό αντικείμενο σ’αυτά, με τους μαχόμενους ανεξάρτητους δικηγόρους που με την ελεύθερη βούληση τους και μόνο οργανώνονται και συνεργάζονται. Βέβαια και αυτή η νιρβάνα (η φαινόμενη ευδαιμονία των μακαρίως κοιμωμένων ή υπνωτισμένων) είναι προσωρινή μέσα στο εργασιακό περιβάλλον που υφίσταται σήμερα, διότι όταν τούτο αλλάξει ουδείς γνωρίζει πως είναι δυνατόν να μεταβληθούν και τα σήμερον δεδομένα «των ευδαιμονούντων ή θεωρούντων ότι θα ευδαιμονίσουν» μέσα σε ένα «ανθρωποφαγικό εργασιακό περιβάλλον» με δικηγόρους «πένητες» και πρόθυμους να κάνουν τα πάντα «έναντι πινακίου φακής» και πάντα υπόλογους λόγω ΦΠΑ, τεκμηρίων και λοιπών επερχόμενων μέτρων.
Όμως το όλο πρόβλημα σήμερα έχει δημιουργηθεί με την δεδομένη πλέον διάσπαση του συνδικαλιστικού μας κινήματος - και είναι γνωστό τοις πάσι ότι διασπασμένος συνδικαλισμός σημαίνει ανοχή αν μη ουσιαστικά έμμεση προτροπή για εφαρμογή των πλέον ακραίων και αντιδραστικών μέτρων εις βάρος των διασπασμένων- που πλέον είτε λόγω κόπωσης, είτε λόγω εσφαλμένων εκτιμήσεων βρίσκονται στο σημείο να υποκύψουν στην εφαρμογή όλων των μέτρων της οδηγίας Μπολγκεστάϊν σωρευτικά, χωρίς σήμερα την φαινόμενη διάθεση ουσιαστικής αντίδρασης.
Όμως και πάλι υπάρχει χρόνος και τουλάχιστον από κάποιους Συλλόγους και τους περισσότερους συναδέλφους και διάθεση για κλιμάκωση της αντίδρασής μας τώρα που είναι προ των πυλών και η κατάθεση του νομοσχεδίου που αφορά τους δικηγόρους.
Θυμίζω ότι.:
α. θεωρητικά έχουν κατοχυρωθεί οι ελάχιστες αμοιβές (όπως και αν ονομάζονται ή μέλλουν να ονομαστούν) και οι υποχρεωτικές παραστάσεις μας στα συμβόλαια,
β. στην ολομέλεια της Καβάλας όπου δεν πάρθηκε καμία απόφαση για την θέση μας ως σώματος απέναντι στην νέα αιτιολογημένη γνώμη, αποφασίσθηκε όπως, τέλη Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου και πάντως οπωσδήποτε πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου συγκληθεί ολομέλεια, κατά την οποία θα εισφερθούν απόψεις για την λήψη απόφασης που θα επιδιωχθεί να είναι και η απάντηση μας στην νέα αιτιολογημένη γνώμη,
γ. στην ολομέλεια της Καβάλας η εκφρασμένη άποψη του Υπουργού κ. Καστανίδη ήταν ότι θα συνέπλεε με την απόφαση της Ολομέλειας ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις που εξέφρασε και ανεξάρτητα από το ότι –όπως είπε- στη νέα αιτιολογημένη γνώμη δεν έχει λόγο διότι αυτή απευθύνεται στο Υπουργείο Οικονομικών. Η δέσμευση του όμως σήμερα προβάλει χρήσιμη αφού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, διαμήνυσε μέσω των ΜΜΕ ότι θα διαβουλευθεί για το θέμα αυτό με τους συναρμόδιος του κάθε κλάδου υπουργούς. Πράγμα που σημαίνει ότι προβάλλει ως ευκαιρία μοναδική να ληφθεί απόφαση από την ολομέλεια με την εκφρασμένη δέσμευση του υπουργού να μεταφέρει την συλλογική απόφαση ως θέση του δικηγορικού σώματος στον αντιπρόεδρο και ακολούθως στην Ε.Ε.
δ. Στο μεταξύ έλαβε χώρα στη Σύρο η καθ’όλα νόμιμη και προβλεπόμενη από των Κώδικα Δικηγόρων συνάντηση σχεδόν του 1/3 των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, οι οποίοι ουσιαστικά αποδέχθηκαν και συμφώνησαν (παρά τα όποια απαράδεκτα παρατράγουδα) με την πλήρως αιτιολογημένη και εμπεριστατωμένη εισήγηση-απάντηση σχετικά με την αιτιολογημένη γνώμη του συναδέλφου των Ιωαννίνων κ. Σωτήρη Αθανασίου, -τις απόψεις του οποίου ειρήσθω εν παρόδω είχαν αποδεχθεί πλήρως οι πάντες στην Ολομέλεια, ενώ η προηγούμενη εισήγηση του στην ουσία αποτέλεσε το σώμα της απάντησης στην προηγούμενη αιτιολογημένη γνώμη-, που απαντά πλήρως σε ένα προς ένα τα θέματα της οδηγίας και αποτελεί ένα κείμενο «μπούσουλα» για οποιαδήποτε διαβούλευση σε σχέση με το θέμα.
Αυτά είναι μέχρι στιγμής τα δεδομένα, όμως από δώ και πέρα τι έχουμε?
1. Έχουμε και πάλι το κρυφτούλι με το προεδρείο της Ολομέλειας, που φαίνεται να έχει χολωθεί (γιατί άραγε?) με την συγκέντρωση της Σύρου και τους όποιους συμμετείχαν σε αυτή. (Με εξαίρεση βέβαια τους μετανοημένους και παραπλανημένους). Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, οι υπόλοιποι 40 «νομιμόφρονες» πρόεδροι γιατί αγνοούνται? Δεν οφείλει έστω και γι’αυτούς τους 40 «μη αντάρτες» που «σέβονται και υπολογίζουν το προεδρείο ως το μόνο που έχει δικαίωμα να κινεί διαδικασίες και να ελέγχει τα τεκταινόμενα» προς τους οποίους επίσης δεσμεύτηκε για την σύγκληση ολομέλεια και την λήψη απόφασης, να συγκαλέσει αυτή?
Έχουν αναλογιστεί οι συνάδελφοι ότι «η γυναίκα του Καίσαρος πρέπει και να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια?» Προς τι αυτή η παιδιάστικη φυγομαχία και άρνηση διαλόγου μεταξύ μας? Έχουμε αναλογιστεί ότι περνάμε τις πιο κρίσιμες στιγμές της συνδικαλιστικής μας ιστορίας που αν δεν τις χειριστούμε ορθά και έγκαιρα τότε ο Δικηγορικός συνδικαλισμός πράγματι θα είναι σε λίγο ιστορία? Σκέφτεται το προεδρείο ότι οι ευθύνες του είναι ιστορικές και η μη κινητοποίηση του αυτές τις στιγμές στην ουσία συνδράμει την λογική του «διαίρει και βασίλευε» που είναι στόχος της κυβέρνησης και της τρόικας και που μεθοδικά εφαρμόζει σε όλους τους κλάδους εργαζομένων και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις?
2. Έχουμε όμως και την κίνηση κάποιων «αμετανόητων» που δεν λέν ακόμα να καταπιούν αμάσητα τα όσα τους σερβίρουν και που με τις πενιχρές τους δυνάμεις, αντιδρούν μπροστά στην «προκρούστεια κλίνη» που με την βία προσπαθούν να τους σύρουν. Υπάρχουν οι Σύλλογοι που επειδή έχουν ενημέρωση και την περνάν στα μέλη τους, συνεχίζουν να αποφασίζουν ότι πρέπει να αντιδράσουν και αντιδρούν και κηρύσσουν αποχές και προσπαθούν να οργανώσουν τις κινητοποιήσεις τους σε σημείο τέτοιο ώστε να σφυρηλατηθεί ενιαία άποψη μεταξύ όλων των συλλόγων.
Είναι αυτοί οι σύλλογοι που στην πράξη πιστεύουν ότι τι κίνημα των δικηγόρων πρέπει να είναι ενιαίο και αδιάσπαστο και να ενεργεί οργανωμένα. Είναι αυτοί οι Σύλλογοι που υλοποίησαν την απόφαση που είχε παρθεί επανειλημμένα από διάφορες ολομέλειες, δηλ. της δημοσιοποίησης των απόψεών των δικηγόρων για την δήθεν απελευθέρωση του επαγγέλματος και πλήρωσαν από την τσέπη τους το δημοσίευμα στην «Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 26-09-2010 (στις οικονομικές σελίδες), αφού το Προεδρείο της μέχρι και τώρα εξαντλεί την αντιπολιτευτική του αντίληψη σε πύρινους λόγους χωρίς αντίκρισμα όταν συγκεντρώνονται οι πρόεδροι.
Μήπως υπάρχει έστω και ένας συνάδελφος που διαφωνεί με το περιεχόμενο του δημοσιεύματος? Μήπως δεν απηχεί τις απόψεις που έχουν διαμορφωθεί μετά από τόσες και τόσες ολομέλειες? Γιατί λοιπόν το υπογράφουν μόνο τόσοι λίγοι σύλλογοι? Τι φοβούνται ή με τι διαφωνούν?
3. Οι σύλλογοι αυτοί λοιπόν αποφάσισαν και πάλι να καλέσουν το προεδρείο να συγκαλέσει την ολομέλεια, ως το μόνο αρμόδιο όργανο να λάβει δεσμευτικές αποφάσεις. Οι αιτήσεις υπερέβησαν τις δέκα (10) που είναι οι ελάχιστες απαιτούμενες για την υποχρεωτική σύγκληση της ολομέλειας από πλευράς του προέδρου της Στο ίδιο διάστημα είχαμε τις επιστολές-αιτήσεις του προέδρου της Θεσ/νίκης και δευτέρου τη τάξει στο προεδρείο της Ολομέλειας με τις οποίες εναγωνίως ζητά την σύγκληση της ολομέλειας, αλλά μέχρι σήμερα όλα τούτα επί ματαίω….. Τι μένει λοιπόν, μήπως η όποια πάλι συγκέντρωση προέδρων μετά από την εξάντληση κάθε θεσμικά κατάλληλης ενέργειας που δεν είχε αποτέλεσμα, ενώ ο χρόνος περνά και η κατάθεση του νομοσχεδίου «σκούπα» (όπως έγραψε το «ΒΗΜΑ» στις 3-10-2010) είναι προ των πυλών, θα εκλειφθεί και πάλι ως αντίδραση «στο πρωτείο του πάπα» και θα αρχίσουμε πάλι να παίζουμε κρυφτούλι με αιτήσεις «νομιμοφροσύνης»?
4. Μοιραία πλην όμως αναγκαία λοιπόν εξέλιξη ήταν και η σύγκλιση των προέδρων και πάλι από μια πρωτοβουλία των «διαφωνούντων» για το Σάββατο 9-10-2010 στα γραφεία του ΛΕΔΕ. Χρόνος άλλος δεν υπάρχει. Τα περιθώρια στενεύουν. Ας αναλογιστούν και οι «νομιμόφρονες» το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους και στην «νομιμοφροσύνη» τους. Ας γίνει αυτή η συγκέντρωση η πλέον μαζική από πλευράς συμμετοχής στο λυκόφως της χαμένης συνδικαλιστικής αξιοπρέπειας κάποιων και ας συζητήσουμε, ελεύθερα και με γνώμονα την συνείδηση μας και μόνο και το χρέος μας απέναντι στους συναδέλφους τους οποίους εκπροσωπούμε και το μέλλον των οποίων βρίσκεται αυτή την ιστορική συγκυρία στα χέρια μας.
Ας κατανοήσουμε ότι είναι άλλο οι προσωπικές μεταξύ μας σχέσεις και άλλο η συνδικαλίστική αντίληψη μας που μπορεί να διαφέρει και οφείλει να εκφραστεί. Εδώ δεν χωρεί «συνδικαλιστική ευπρέπεια». Οι κοινωνίες πάντα χτίστηκαν μέσα από σύγκληση των αντιθέσεων. Μη το ξεχνάμε
Φλώρινα 6 Οκτωβρίου 2010
Δημήτρης Π. Στεφανίδης
skouzekaifilonos.grΠρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Φλώρινας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου